هڪ گرو-باشعور ڳوليندڙ سماج ۾ هڪ دنياوي وجود وانگر زندگي گذاريندو آهي ۽ پاڻ کي عالمن جي وچ ۾ هڪ ڄاڻ رکندڙ شخص جي حيثيت سان هلائي ٿو. ۽ پوءِ به هن لاءِ اهي سڀ دنياوي ڪم آهن ۽ کيس انهن کان بيزار رکي ٿو. هُوءَ جي ياد ۾ مگن رهي ٿو
يوگڪ عمل هڪ ڳولهيندڙ کي رب جي حقيقي اتحاد سان مهيا نه ڪندا آهن. دنيا جون آسائشون به حقيقي آرام ۽ سڪون کان خالي آهن. اهڙيءَ طرح هڪ گروءَ جو شعور رکندڙ ماڻهو پاڻ کي اهڙن خلفشارن کان آزاد رکي ٿو ۽ سچي خوشي حاصل ڪري ٿو.
گرو باشعور شخص جي نظر هميشه پنهنجي گرو جي جھلڪ تي مرکوز آهي. هن جو ذهن هميشه رب جي نالي جي ياد ۾ مشغول هوندو آهي. اهڙي خدائي آگاهي حاصل ڪرڻ ۾، هو رب جي محبت جو خدائي خزانو حاصل ڪري سگهي ٿو.
هو ذهن، قول ۽ فعل سان جيڪو به چڱائي ڪري ٿو، سو سڀ روحاني آهي. هو سڀ خوشيون نام سمرن جي عظيم خزاني ۾ حاصل ڪري ٿو. (60)