اُن جي زبان، جنهن جي نَمَ جي خوشبوءِ کان سواءِ، ۽ ڪن ٻڌڻ کان سواءِ، رب جي نالي جي اُن سُر کان سواءِ، بيڪار ۽ بيڪار آهن.
اهي اکيون جيڪي پنهنجو پاڻ کي سچو نه ڏسن ۽ اهي ساهه جن ۾ رب جي خوشبوءِ نه ٿي ٿئي، اهي به سٺيون ناهن.
جن ھٿ سچي گرو جي پيرن جھڙي فلسفي پٿر کي ڇھيو ئي ڪونھي. اهي پير جيڪي سچي گرو جي دروازي ڏانهن نه پيا هلن، اهي به سٺا نه آهن.
سکن جو هر عضوو جيڪو سچو گرو جي فرمانبردار آهي پرهيزگار آهي. پاڪ ماڻهن جي صحبت جي مهربانيءَ سان، سندن ذهن ۽ نظر سمي گروءَ جي نالي تي مراقبي ۾ رهي ٿي. (199)