سچو گرو جو فرمانبردار شاگرد نه جنت جي طلب ڪري ٿو ۽ نه ئي هن کي دوزخ جو خوف آهي. هن جي ذهن ۾ ڪا به تمنا يا تمنا نه رهي. ان جي بدران هن کي يقين آهي ته جيڪو ڪجهه خدا ڪري ٿو اهو صحيح آهي.
دولت جو حصول کيس خوش نه ٿو ڪري. ڏک جي وقت ۾، هو ڪڏهن به مايوس نه ٿيندو آهي. ان جي بدران هو مصيبتن ۽ راحتن کي هڪجهڙو سمجهندو آهي ۽ انهن تي ماتم يا خوش نه ڪندو آهي.
هو ڄمڻ ۽ موت کان نه ڊڄندو آهي ۽ نجات جي ڪا خواهش ناهي. هو دنياوي دوائن کان گهٽ ۾ گهٽ متاثر ٿيو آهي ۽ سڪون جي حالت ۾ رهي ٿو. هو زندگيءَ جي ٽنهي دورن کان واقف آهي ۽ دنيا جي سڀني واقعن کان واقف آهي. تنهن هوندي به هو هميشه ڏسندو آهي
جنهن کي سچي گروءَ جي معرفت جي ميلاپ سان برڪت حاصل آهي، اُهو مامون کان پاڪ رب کي سڃاڻي ٿو. پر اهڙو ماڻهو جيڪو ان حالت کي حاصل ڪري سگهي، سو دنيا ۾ گهٽ آهي. (409)