هي انسان جڏهن جنم وٺندو آهي ته رب وٽان پنهنجو کاڌو ۽ ڪپڙا آڻيندو آهي ۽ هو ساڻس واعدو ڪندو آهي ته هو عظيم روحن جي صحبت رکندو ۽ سندس نالي تي غور ڪندو.
پر جڏهن هو هن دنيا ۾ اچي ٿو، تڏهن هو سڀ عطا ڪندڙ خدا کي ڇڏي ڏئي ٿو ۽ پنهنجي ٻانهن-مايا ۾ مگن ٿي وڃي ٿو، پوءِ هو پنجن ڀوتن جهڙوڪ هوس، ڪاوڙ وغيره جي ڊريگن جال ۾ ڦاسي پوي ٿو. فرار.
انسان ان حقيقت کي وساري ڇڏي ٿو ته دنيا ڪوڙو آهي ۽ موت حقيقي آهي. هن کي سمجهه ۾ نه ٿو اچي ته هن لاءِ ڪهڙو فائدو آهي ۽ ڪهڙو نقصان آهي. دنياوي مال ۾ مشغول ٿي وڃڻ يقيني شڪست آهي، جڏهن ته زندگي تري جي فڪر ۾ گذارڻ آهي.
تنهن ڪري، 0 ساٿي! هن زندگي جو وقت گذري رهيو آهي. توهان کي زندگي جي راند کي فتح ڪرڻ گهرجي. مقدس روحن جي مقدس گڏجاڻي ۾ شامل ٿيو ۽ لامحدود رب لاءِ پنهنجي محبت کي وڌايو. (498)