سچي گروءَ جو پيروي ڪندڙ شاگرد هر جاندار ۽ هر جڳهه تي رب العالمين جي موجودگي کي محسوس ڪري ٿو، غير جانبدار ٿي وڃي ٿو ۽ رب جي ظاهر ڪيل ڊرامن ۽ پرفارمنس تي بحث ڪرڻ جي بدران، هن ۾ مشغول رهي ٿو.
جيڪو ڪجهه ٿي رهيو آهي، سو سندس مرضيءَ سان ٿي رهيو آهي. اهڙيءَ طرح اهڙو شاگرد پنهنجي هر خواهش کان بيزار رهي ٿو. خدا تعاليٰ جي صفتن کي ڄاڻيندي جيڪو هر شيءِ جو سبب ۽ اثر آهي، هو گربا جي لافاني چوڻ مطابق پنهنجو غرور ۽ انا وڃائي ٿو.
هو قبول ڪري ٿو ته سڀئي وڏا يا ننڍا روپ هڪ رب مان نڪرندا آهن. خدائي حڪمت کي اپنائڻ سان، هو ڪردار ۾ خدا بڻجي وڃي ٿو.
جهڙيءَ طرح پکڙيل ٻج مان پيدا ٿئي ٿو، تيئن سندس روپ مايا جي صورت ۾ چوڌاري ڦهلجي ٿو. گرو جو هڪ فرمانبردار سک هن هڪ سهاري تي تمام گهڻي سکيا حاصل ڪري پنهنجي دوئي کي ختم ڪري ٿو. (هن کي ڪڏهن به ڪنهن ديوتا يا ديوي سان پيار نه ڪيو ويو آهي