جيئن ڳئون گاهه ۽ گاهه تي چري ٿي کير ڏئي ٿي، جنهن کي گرم ڪري، ٿڌو ڪري، دڙيءَ وانگر ٺهي، مکڻ ملي ٿو.
ڪمند مٺو آهي. ان جو رس حاصل ڪرڻ لاءِ ان کي کوليو ويندو آهي، جنهن کي گرم ڪري گجر جي ڪيڪ ۽ کنڊ جي ڪرسٽل ۾ تبديل ڪيو ويندو آهي.
جيئن صندل جو وڻ پنهنجي چوڌاري اُڀري ٻوٽن ۾ پنهنجي خوشبوءِ ڦهلائي ٿو.
اهڙيءَ طرح هڪ دنيادار ماڻهو به درويش صفتن جي صحبت ۾ خدا جو عاجز بندو بڻجي ٿو. گرو جي تعليمات ۽ شروعات جي فضيلت سان، هو سڀني لاء سٺو ڪرڻ جي خاصيتن سان برڪت وارو آهي. (129)