جيئن ڪو پتنگ آسمان ۾ اُن وقت ئي اڏامندو رهي ٿو جڏهن هوا لڳندي هجي ۽ هوائن جي نه هئڻ جي صورت ۾ زمين تي ڪري پوي.
جيئن ته هڪ چوٽي پنهنجي محور/ اسپنڊل تي گھمندو رهي ٿو جيستائين ان کي ڌاڳي طرفان مهيا ڪيل ٽورڪ قائم رهي، جتي ان جي مرڻ کان پوءِ؛
جيئن ته سون بنيادي طور تي صليب ۾ مستحڪم نه رهي سگهي ٿو ۽ خالص ٿيڻ تي، آرام ڪري ٿو ۽ چمڪ حاصل ڪري ٿو.
اهڙيءَ طرح ماڻهوءَ چئن ئي طرفن ۾ گهمندو ڦرندو آهي، ڊوئلٽي ۽ بنيادي ذهانت جي ڪري. پر هڪ دفعو هو گرو جي حڪمت جي پناهه وٺي ٿو، هو امن حاصل ڪري ٿو ۽ اندر ۾ مشغول ٿي وڃي ٿو. (95)