گرو جو فرمانبردار سک، رب کي هر هنڌ پکڙيل ڏسي ٿو. هن جي چوڻ ۽ اظهار سان، هو ٻين کي پڻ پنهنجي موجودگي ڏيکاري ٿو.
گروءَ جو فرمانبردار ٻانهو مڪمل خدا جي سريلي آواز کي پنهنجي ڪنن سان ٻڌي ٿو، پنهنجي ڏاڍي مٺي لفظن سان. هو دعائون گهري ٿو جنهن ۾ عجيب مٺاس آهي.
گروءَ جو شعور رکندڙ شخص هميشه رب جي نالي جي خوشبوءِ ۾ لذت حاصل ڪري ٿو، جيتوڻيڪ هو پنهنجي خوشبوءِ ۽ ذائقي جي گڏيل ڪشش جي لالچ ۾ اچي ٿو. هن جي رب سان محبت جي نتيجي ۾ حاصل ڪيل عجيب عڪس صندل جي ڪاٺيءَ کان به وڌيڪ خوشبودار آهي.
گروءَ تي مبني شخص سچو گرو کي تمام وسيع رب خدا جو روپ سمجهي ٿو. بار بار کيس سلام ۽ دعائون ڏيندو هو. (152)