اي دوستو! صبح ٿيڻ کان اڳ جڏهن ڏيئا جي روشني مدھم ٿي ويندي آهي ۽ سجيل شاديءَ جي بستري تي گل اڃا سُڪيا نه هوندا آهن،
سج اڀرڻ کان اڳ، جيستائين گل ٽڙي پون ۽ ٻٻرن جون مکيون مٿن متوجه نه ٿيون ٿين ۽ صبح ٿيڻ کان اڳ، جڏهن وڻن تي پکين اڃا چہچہانا شروع نه ڪيا آهن.
ايتري تائين جو سج آسمان ۾ چمڪي ٿو ۽ ڪڪڙ جي ٻانگ ۽ شنخ وڄائڻ جو آواز ٻڌڻ ۾ نه ٿو اچي.
ان وقت تائين سڀني دنياوي خواهشن کان آزاد ٿي ۽ مڪمل لذت ۾، رب سان ملاپ جي نعمت ۾ مشغول رهو. هي وقت آهي پنهنجي محبوب رب سان محبت جي روايت کي پورو ڪرڻ جو. (سچو گرو کان وٺي، هي آهي