جيئن سج اڀرڻ سان، تارا غائب ٿي ويندا آهن. ساڳيءَ طرح هڪ سک سچو گرو کان حاصل ڪيل علم جي ڪري، ديوتا ۽ ديوتائن جي پوڄا ۽ خدمت جي باري ۾ بي پرواهه محسوس ڪري ٿو ۽ انهن جي لفظن تي ذهن جي مشق ۽ توجهه ڏئي ٿو.
جيئن وقت گذرڻ سان گڏ دڪانن، رستن، رستن ۽ رستن جي رونق گھٽجي ويندي آهي، تيئن ويد جي دنياوي علم، عقليت ۽ بي عقليءَ مان پيدا ٿيل شڪ ۽ جهالت، سچي گرو جي علم جي ظاهر ٿيڻ سان ختم ٿي ويندا آهن.
چور، بدمعاش ۽ جواري جون سرگرميون رات جي اونداهيءَ ۾ پکڙجن ٿيون، پر ڏينهن جي اونداهي ۾ غسل ۽ مراقبي جو منفرد اثر، جيئن سچي گروءَ جي پنهنجي چيلن ۾ پکڙيل آهي.
ٻين ديوتائن ۽ ديوتائن جي پوڄا ڪندڙ فقط مايا جي ٽڪنڊي يا ڪنهن تلاءَ جا ڏيڏر ۽ ان سان گڏ رڻ ۾ به بيڪار گولا ٿي سگهن ٿا. پر مانسرور جھڙي جماعت ۾، سمورو خزانو ۽ انمول اجناس، نام جي نعمت سان مهيا ڪري ٿو.