ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 41


ਜੈਸੇ ਕੁਲਾ ਬਧੂ ਗੁਰ ਜਨ ਮੈ ਘੂਘਟ ਪਟ ਸਿਹਜਾ ਸੰਜੋਗ ਸਮੈ ਅੰਤਰੁ ਨ ਪੀਅ ਸੈ ।
jaise kulaa badhoo gur jan mai ghooghatt patt sihajaa sanjog samai antar na peea sai |

جيئن ڌيءَ گهر جي بزرگن جي سامهون پردي سان ڍڪي ٿي، پر بستري تي ويهڻ وقت مڙس کان ڪو به فاصلو نه رکي.

ਜੈਸੇ ਮਣਿ ਅਛਤ ਕੁਟੰਬ ਹੀ ਸਹਿਤ ਅਹਿ ਬੰਕ ਤਨ ਸੂਧੋ ਬਿਲ ਪੈਸਤ ਹੁਇ ਜੀਅ ਸੈ ।
jaise man achhat kuttanb hee sahit eh bank tan soodho bil paisat hue jeea sai |

جھڙيءَ طرح نانگ نانگ ۽ ان جي ڪٽنب سان گڏ ويڙھيل رھندو آھي، پر دڙي ۾ داخل ٿيڻ تي سڌو ٿي ويندو آھي.

ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਅਛਤ ਨ ਬੋਲੈ ਸੁਤ ਬਨਿਤਾ ਸੈ ਪਾਛੇ ਕੈ ਦੈ ਸਰਬਸੁ ਮੋਹ ਸੁਤ ਤੀਅ ਸੈ ।
maataa pitaa achhat na bolai sut banitaa sai paachhe kai dai sarabas moh sut teea sai |

جيئن پٽ پنهنجي زال سان ماءُ پيءُ جي سامهون ڳالهائڻ کان پاسو ڪري ٿو، پر جڏهن اڪيلائي مٿس تمام پيار ڀري ٿو.

ਲੋਗਨ ਮੈ ਲੋਗਾਚਾਰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੰਕਾਰ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਉਨਮਨ ਮਨ ਹੀਅ ਸੈ ।੪੧।
logan mai logaachaar guramukh ekankaar sabad surat unaman man heea sai |41|

اهڙي طرح هڪ عقيدتمند سک ٻين جي وچ ۾ دنيا ۾ ظاهر ٿئي ٿو پر هن جي ذهن کي گرو جي ڪلام سان ڳنڍي، هو روحاني طور تي اٿي ٿو ۽ رب کي محسوس ڪري ٿو. سمجهه: ڪو ماڻهو ظاهري طور تي پاڻ کي دنياوي طور تي برقرار رکي سگهي ٿو پر باطني طور تي پاڻ کي پاڻ سان جڙيل رکي ٿو.