جيڪڏهن مان پنهنجي جسم جو هر حصو ناخن کان وٺي مٿي جي چوٽيءَ تائين وار جي شڪل ۾ ڪٽي ڇڏيان ۽ انهن کي گرو جي سکن جي پاڪ پيرن تي قربان ڪريان.
۽ پوءِ اهي ڪٽيل حصا باھ ۾ سڙي ويندا آهن، زمين کي مٽيءَ جي پٿر ۾ خاڪ ڪيو ويندو آهي ۽ اهي خاڪ سڄي هوا سان اڏامي ويندا آهن.
منهنجي جسم جون اهي خاڪ انهن رستن تي ورهائجانءِ جيڪي سچي گروءَ جي درگاهه ڏانهن وڃن ٿيون، ته گروءَ جا سُک اُن وقت اُڀرن ٿا.
ته جيئن ان رستي تي هلندڙ سکن جي پيرن جو لمس مون کي پنهنجي رب جي ياد ۾ مشغول رکي. پوءِ مان انهن گرسخن جي اڳيان دعا ڪري سگهان ٿو ته مون کي - گنهگار کي دنيا جي سمنڊ پار وٺي وڃي. (672)