موت جي خوف جي باوجود چور چوري نه ٿو ڇڏي. هڪ ڊڪٽو پنهنجي گروهه جي ٻين ميمبرن سان گڏ ٻين مسافرن کي نشانو بڻائيندو آهي.
اهو ڄاڻي ته هن جو ڪنهن ڀوڏيسر جي گهر ۾ اچڻ هن کي سنگين مرض جو سبب بڻجي سگهي ٿو، هڪ بدمعاش ماڻهو اڃا تائين اتي وڃڻ ۾ هٻڪ محسوس نٿو ڪري. هڪ جواري پنهنجي سموري ملڪيت ۽ ڪٽنب کي وڃائڻ کان پوءِ به جوا مان ڪڏهن به ٿڪجي نه ٿو.
هڪ نشئي نشا ۽ نشہ جو استعمال ڪندو رهي ٿو اشارن جي باوجود، منشيات جي بدعنواني جا اثر مذهبي صحيفن کان سکي ٿو ۽ ماڻهو جن جي دل ۾ سماجي مفاد آهن، بس پنهنجي لت کي ڇڏي نه ٿو سگهي.
اهي سڀ پست ۽ بي بنياد ماڻهو به پنهنجا ڪرتوت ڇڏي نٿا سگهن ته پوءِ گرو جو فرمانبردار سچو ۽ عظيم ماڻهن جي صحبت ڪيئن ڇڏي سگهي ٿو؟ (323)