ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 664

ਪ੍ਰੇਮ ਰਸੁ ਅਉਸੁਰ ਅਗ੍ਯਾਨ ਮੈ ਨ ਆਗ੍ਯਾ ਮਾਨੀ ਮਾਨ ਕੈ ਮਾਨਨ ਅਪਨੋਈ ਮਾਨ ਖੋਯੋ ਹੈ ।

prem ras aausur agayaan mai na aagayaa maanee maan kai maanan apanoee maan khoyo hai |

منهنجي انساني جنم ۾ جڏهن پنهنجي محبوب رب جي محبت جهڙي امرت حاصل ڪرڻ جو وقت آيو، تڏهن مون پنهنجي سچي گروءَ جي حڪم جي تعميل نه ڪئي ته گروءَ جي تعليمات تي محنت ۽ مشق ڪري. پنهنجي جوانيءَ ۽ دولت تي فخر ڪرڻ ڪري، مان اُها عزت وڃائي ويس، جيڪا مون وٽ هئي

ਤਾਂ ਤੇ ਰਿਸ ਮਾਨ ਪ੍ਰਾਨਨਾਥ ਹੂੰ ਜੁ ਮਾਨੀ ਭਏ ਮਾਨਤ ਨ ਮੇਰੇ ਮਾਨ ਆਨਿ ਦੁਖ ਰੋਇਓ ਹੈ ।

taan te ris maan praananaath hoon ju maanee bhe maanat na mere maan aan dukh roeio hai |

دنياوي آسائشن ۾ مشغول ٿيڻ سبب، منهنجو مالڪ محبوب مون کان ناراض ٿي ويو آهي. هاڻي جڏهن مان هن جي چوڌاري آڻڻ جي ڪوشش ڪئي، مان ناڪام ٿيس. 0 اي منهنجا پيارا دوست! مان ھاڻي آيو آھيان ۽ توھان جي اڳيان پنھنجو ڏک بيان ڪيو آھي.

ਲੋਕ ਬੇਦ ਗ੍ਯਾਨ ਦਤ ਭਗਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਤਾ ਤੇ ਲੁਨਤ ਸਹਸ ਗੁਨੋ ਜੈਸੇ ਬੀਜ ਬੋਯੋ ਹੈ ।

lok bed gayaan dat bhagat pradhaan taa te lunat sahas guno jaise beej boyo hai |

اهو سڀني لوڪ ڪهاڻين ۽ مذهبي صحيفن جو هڪ بنيادي محور آهي ته ڪو ماڻهو جيڪو پوکيو آهي اهو ئي لڻيندو آهي. اسان جيڪو به سٺو يا خراب پوکيون ٿا، اسان کي ان کان ڪيترائي ڀيرا وڌيڪ لڻڻو آهي.

ਦਾਸਨ ਦਾਸਾਨ ਗਤਿ ਬੇਨਤੀ ਕੈ ਪਾਇ ਲਾਗਉ ਹੈ ਕੋਊ ਮਨਾਇ ਦੈ ਸਗਲ ਜਗ ਜੋਯੋ ਹੈ ।੬੬੪।

daasan daasaan gat benatee kai paae laagau hai koaoo manaae dai sagal jag joyo hai |664|

مون سڄي دنيا کي ڳولي لڌو آهي، شڪست کاڌي آهي. مان هاڻي پاڻ کي ٻانهن جو ٻانهو بڻائي ڇڏيو آهي ۽ رب جي ٻانهن جي ويجهو پهچي انهن جي پناهه ۾ وڃي دعا گهران ٿو- آهي ڪو خدا جو پيارو ٻانهو جيڪو منهنجي جدا ٿيل بندن کي گهيري سگهي؟

اشاريه (1 - 675)

کبیت سوئے صفحو: 1 - 675