ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 89


ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗ ਹੁਇ ਦੁਬਿਧਾ ਭਰਮ ਖੋਏ ਚਰਨ ਸਰਨਿ ਗਹੇ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਏ ਹੈ ।
guramukh maarag hue dubidhaa bharam khoe charan saran gahe nij ghar aae hai |

سک ڌرم جي راهه ۾ داخل ٿيڻ سان شڪ ۽ علحدگيءَ جو خاتمو اچي ٿو ۽ ستگرو جي سهاري سان انسان پنهنجو پاڻ کي سڃاڻي ٿو.

ਦਰਸ ਦਰਸਿ ਦਿਬਿ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਪ੍ਰਗਾਸ ਭਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਟਾਛ ਕੈ ਅਮਰ ਪਦ ਪਾਏ ਹੈ ।
daras daras dib drisatt pragaas bhee amrit kattaachh kai amar pad paae hai |

ستگرو جي نظر سان، هڪ نظر سان برڪت وارو آهي جيڪو هڪ کي پنهنجي چوڌاري رب کي ڏسڻ جي قابل بڻائي ٿو. ستگرو جي صاف نظر سان، هڪ ابدي مقام حاصل ڪري ٿو.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਅਨਹਦ ਨਿਝਰ ਝਰਨ ਸਿਮਰਨ ਮੰਤ੍ਰ ਲਿਵ ਉਨਮਨ ਛਾਏ ਹੈ ।
sabad surat anahad nijhar jharan simaran mantr liv unaman chhaae hai |

لفظ ۽ شعور جي اتحاد سان ۽ نام جي مٺي دھن جي فضيلت سان، خدائي امرت جو هڪ دائمي وهڪرو وهڻ شروع ٿئي ٿو. گرو جي ڏنل ترڪيب جي مسلسل ورجائڻ سان، اعليٰ روحاني حالت حاصل ٿئي ٿي.

ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਹੁਇ ਇਕਤ੍ਰ ਗੁਰਮੁਖ ਸੁਖ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇਮ ਬਿਸਮ ਬਿਸ੍ਵਾਸ ਉਪਜਾਏ ਹੈ ।੮੯।
man bach kram hue ikatr guramukh sukh prem nem bisam bisvaas upajaae hai |89|

هڪ گرو-باشعور شخص ذهن، لفظن ۽ عملن جي وچ ۾ هم آهنگي آڻيندي حقيقي روحاني آرام ۽ سڪون حاصل ڪري ٿو. رب جي محبت جي اها منفرد روايت هن جي ذهن ۾ هڪ عجيب اعتماد ۽ اعتماد پيدا ڪري ٿي. (89)