جھڙيءَ طرح ڪو پکي پنھنجي آکيرن کي ڇڏي کليل آسمان ۾ اُڏامندو آھي، پر انڊيءَ ۾ موجود پکيءَ جي پريشانيءَ سبب موٽي ايندو آھي.
جهڙيءَ طرح ڪا مزدور عورت مجبوريءَ ۾ پنهنجي ٻار کي گهر ڇڏي ڪاٺيون کڻڻ لاءِ جهنگ ۾ وڃي ٿي، پر پنهنجي ٻار جي ياد کي ذهن ۾ سمائي ٿي ۽ گهر موٽڻ تي سڪون حاصل ڪري ٿي.
جيئن پاڻيءَ جو تلاءُ ٺاهيو وڃي ۽ ان ۾ مڇي ڇڏي وڃي ته وري ڪنهن جي مرضيءَ سان پڪڙيو وڃي.
اهڙيءَ طرح انسان جو فڪرمند ذهن چارئي طرفن ۾ ڀٽڪندو رهي ٿو. پر سچي گروءَ جي ڏنل ٻيڙيءَ جھڙي نالي جي ڪري، اُڏامندڙ پکيءَ جهڙو ذهن اچي ٿو ۽ پاڻ ۾ آرام ڪري ٿو. (184)