ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 363


ਭਾਂਜਨ ਕੈ ਜੈਸੇ ਕੋਊ ਦੀਪਕੈ ਦੁਰਾਏ ਰਾਖੈ ਮੰਦਰ ਮੈ ਅਛਤ ਹੀ ਦੂਸਰੋ ਨ ਜਾਨਈ ।
bhaanjan kai jaise koaoo deepakai duraae raakhai mandar mai achhat hee doosaro na jaanee |

جيڪڏهن روشنيءَ جي روشني هجي پر ڍڪ هيٺ رکي وڃي ته ان ڪمري ۾ تيل جي چراغ جي موجودگيءَ جي باوجود ڪو به ماڻهو ڪجهه به نه ڏسي سگهي.

ਜਉ ਪੈ ਰਖਵਈਆ ਪੁਨਿ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਗਾਸ ਕਰੈ ਹਰੈ ਤਮ ਤਿਮਰ ਉਦੋਤ ਜੋਤ ਠਾਨਈ ।
jau pai rakhaveea pun pragatt pragaas karai harai tam timar udot jot tthaanee |

پر جنهن چراغ کي لڪائي ڇڏيو آهي، سو ان جي ڍڪ کي هٽائي ٿو ۽ ڪمري کي روشن ڪري ٿو، ڪمري جي اونداهي دور ٿي ويندي آهي.

ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੇਖਿਐ ਪ੍ਰਤਛਿ ਰੂਪ ਦੀਪਕ ਦਿਪਈਆ ਤਤਖਨ ਪਹਿਚਾਨਈ ।
sagal samagree grihi pekhiaai pratachh roop deepak dipeea tatakhan pahichaanee |

پوءِ انسان سڀ ڪجهه ڏسي سگهي ٿو ۽ ان کي به سڃاڻي سگهجي ٿو جنهن چراغ روشن ڪيو آهي.

ਤੈਸੇ ਅਵਘਟ ਘਟ ਗੁਪਤ ਜੋਤੀ ਸਰੂਪ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਉਨਮਾਨੀ ਉਨਮਾਨਈ ।੩੬੩।
taise avaghatt ghatt gupat jotee saroop gur upades unamaanee unamaanee |363|

اهڙي طرح، خدا هن مقدس ۽ انمول جسم جي ڏهين دروازي ۾ دير سان رهي ٿو. سچي گرو جي برڪت سان ۽ ان تي مسلسل مشق ڪرڻ سان، هڪ ماڻهو هن کي محسوس ڪري ٿو ۽ هن جي موجودگي کي محسوس ڪري ٿو. (363)