بڇڙن ماڻهن جي ناپاڪ ذهانت ۽ صحبت ۾ هوس ۽ جوش پيدا ٿئي ٿو پر سچي گرو جي تعليمات کي اپنائڻ انسان کي نظم و ضبط ۽ پاڪدامن بڻائي ٿو.
ناپاڪ عقل انسان کي نفرت ۽ لالچ جي موج ۾ ڦاسائي ٿو غضب جي اثر هيٺ، جڏهن ته اوليائن جي صحبت ۾ هن کي عاجزي، صبر ۽ رحم اچي ٿو.
بنيادي حڪمت وارو ماڻهو هميشه مايا جي محبت ۾ مشغول هوندو آهي. هو ٺڳي ۽ مغرور ٿي ويندو آهي. پر سچي گرو جي عقل سان، انسان نرم، مهربان، عاجز ۽ درويش بڻجي ٿو.
ناپاڪ عقل وارو ماڻهو بنيادي ڪمن ۾ مشغول رهي ٿو ۽ دشمنيءَ ۾ مبتلا رهي ٿو. ان جي برعڪس هڪ گرو-باشعور شخص دوستانه ۽ سٺو مزاج آهي. ڀلائي ۽ ڀلائي هن جي زندگيءَ جو مشن آهي، جڏهن ته ناپاڪ عقل وارو ماڻهو