بنيادي حڪمت جهالت سان ڀريل آهي. اهو گناهن ۽ بڇڙن ڪمن جي ترغيب ڏئي ٿو. سچي گرو جي ڏنل حڪمت، ڏينهن جي روشني وانگر آهي جيڪا نيڪ ڪمن کي بيان ڪري ٿي.
سچي گرو جي سج جهڙي تعليمات جي اڀرڻ سان، اهو سڀ ڪجهه ظاهر ٿئي ٿو جيڪو سٺي جاء تي بيٺل هوندو. پر ڪنهن به بُت جي پوڄا کي اونداهي رات سمجهي، جنهن ۾ ماڻهو سچي واٽ کان ڀڄندي شڪ ۽ گمان ۾ ڀٽڪندو رهي.
سچي گرو کان حاصل ڪيل نام جي فضيلت سان هڪ فرمانبردار سک اهو سڀ ڪجهه ڏسڻ جي قابل ٿي وڃي ٿو جيڪو ظاهر يا ظاهري طور تي نظر نٿو اچي. جڏهن ته ديوتا ۽ ديوتائن جا پيروڪار برائي يا گناهه جي نظر سان ظاهر ٿيندا رهن ٿا.
دنياوي ماڻهن جو ديوتائن ۽ ديوتائن سان واسطو، انهن مان دنياوي لذت حاصل ڪرڻ، ائين آهي جيئن ڪو انڌو ماڻهوءَ جي ڪلهي تي هٿ رکي حق جي تلاش ۾ هجي. پر اهي سک جيڪي سچي گرو سان متحد آهن