هڪ سک ڪڏهن ستگرو جي حاضري ۾ گنگا جهڙي مقدس جماعت ذريعي سمنڊ ۾ ملائي ٿو جهڙوڪ سچو گرو. هو سيان (علم) ۽ غور فڪر ۾ مشغول رهي ٿو.
هڪ سچو سک سچو گرو جي پاڪ مٽيءَ ۾ ٻرندڙ ماکيءَ وانگر جذب ۽ غرق رهندو آهي ۽ پنهنجي گروءَ جي هڪ جھلڪ جي ائين تمنا ڪندو آهي جيئن ڪو چنڊ پکي پنهنجي محبوب چنڊ جي جدائي جي تڪليف محسوس ڪندو آهي.
هڪ سوان وانگر، جنهن جي غذا موتي آهي، هڪ سچو سک موتي جي نالي کي پنهنجي زندگيء جو سهارو سمجهي ٿو. مڇيءَ وانگر، هو روحانيت جي ٿڌي، صاف ۽ آرامده پاڻيءَ ۾ تري ٿو.
سچي گرو جي فضل جي عنصر ۽ امرت جهڙي جھلڪ سان، هڪ سچو سک امرت حاصل ڪري ٿو. ۽ پوءِ سڀئي افسانوي ڊونرز جهڙوڪ ڪمڌن ڳئون يا ڪلپ برچ ۽ حتي لڪشمي (دولت جي ديوي) هن جي دل سان خدمت ڪن ٿا. (97)