جهڙيءَ طرح ذهن ٻئي جي عورت، ٻئي جي مال ۽ ٻين جي عياشيءَ جي پٺيان ڊوڙندو آهي، تيئن اهو سچو گروءَ جي پناهه ۾ نٿو اچي.
جيئن دماغ ٻين جي بي عزتي، بي عزتي واري خدمت ۾ مشغول رهي ٿو، اهو ساڳيو سچو گرو ۽ مقدس ماڻهن جي مقدس مجلس جي خدمت نٿو ڪري.
جهڙيءَ طرح ذهن دنياوي ڪمن ۾ مشغول رهي ٿو، تيئن خدا جي سخاوت سان نه جڙي ٿو.
جيئن ڪتو چڪ جي پٿر کي چتڻ لاءِ ڊوڙندو آهي، تيئن لالچي ماڻهو به ان جي پٺيان ڊوڙندو آهي، جنهن کي مايا جي مٺي لالچ نظر ايندي آهي. (235)