ज्याप्रमाणे मन दुसऱ्याच्या स्त्रीच्या, दुसऱ्याच्या संपत्तीच्या आणि दुसऱ्याच्या अपमानाच्या मागे धावते, त्याचप्रमाणे ते खऱ्या गुरूंच्या आश्रयाला आणि श्रेष्ठ लोकांच्या सभेला येत नाही.
ज्याप्रमाणे मन इतरांच्या हीन, अनादरपूर्ण सेवेत गुंतलेले असते, त्याचप्रमाणे ते खऱ्या गुरूंची सेवा आणि पुण्यपुरुषांची सेवा करत नाही.
ज्याप्रमाणे मन प्रापंचिक व्यवहारात तल्लीन राहते, त्याचप्रमाणे ते रखरखीत पूण्य मंडळी भगवंताच्या उपासनेत रमून जात नाही.
जसा कुत्रा गिरणीचा दगड चाटायला धावतो, तसाच लोभी माणूस त्याच्या मागे धावतो ज्याच्याशी त्याला मायेचा गोड लोभ दिसतो. (२३५)