साधुसंतांच्या संगतीत जोडलेल्या गुरुभिमुख माणसाच्या मनाची काळी मधमाशी बांबूच्या जंगलाप्रमाणे गर्व आणि अहंकाराचा त्याग करते. तो आसक्ती आणि मोह सोडतो. खऱ्या गुरूंच्या कमळासमान चरणांनी मोहित होऊन,
खऱ्या गुरूंचे अत्यंत सुंदर रूप पाहून त्यांचे डोळे विस्मित होतात. गुरूंच्या शब्दांचे मनमोहक आणि मोहक टिपणे ऐकून त्यांचे कान शांत आणि शांत होतात.
खऱ्या गुरूंच्या चरणांच्या मधुर अमृतसदृश धुळीचा आस्वाद घेतल्याने जिभेला विलक्षण आनंद व आनंद मिळतो. खऱ्या गुरूंच्या त्या धुळीच्या गोड वासाने नाकपुड्या चकित होतात.
खऱ्या गुरूंच्या पावन पावन पावन पावन वासाची शांतता आणि कोमलता अनुभवल्याने शरीरातील सर्व अंगे स्थिर होतात. मनासारखी काळी मधमाशी नंतर कुठेही भटकत नाही आणि कमळासारख्या पायांनी जोडलेली राहते. (३३५)