गुरूंना भेटून, शीखला ध्यान करण्यासाठी परमेश्वराचे वचन प्राप्त होते आणि त्याच्या अथक आणि दृढ प्रयत्नांनी त्याच्याशी एकरूप होते. तो ऐहिक गोष्टींपासून मुक्त होतो आणि परमेश्वराच्या सानिध्यात एकरूप होऊन जगतो.
तो सांसारिक ऐहिक आकर्षणांपासून डोळे बंद करतो आणि अध्यात्मिक ज्ञानात जगतो ज्यामुळे त्याला प्रत्येक गोष्टीत त्याची उपस्थिती जाणवण्यास मदत होते.
त्याचे विचार सांसारिक आकर्षणांपासून दूर केल्याने त्याच्या अज्ञानाची दारे उघडली जातात; तो ऐहिक सुखांच्या सर्व स्रोतांपासून विचलित होतो आणि तो स्वर्गीय गाणी आणि संगीत ऐकण्यात मग्न होतो.
ऐहिक गोष्टींचा त्याग करून आणि ऐहिक सुखांसह सर्व आसक्ती दूर करून, तो त्याच्या (दसम दुवार) देहाच्या स्वर्गीय दारात सतत वाहणारा अमृत प्यातो. (११)