कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 236


ਸਰਵਰ ਮੈ ਨ ਜਾਨੀ ਦਾਦਰ ਕਮਲ ਗਤਿ ਮ੍ਰਿਗ ਮ੍ਰਿਗਮਦ ਗਤਿ ਅੰਤਰ ਨ ਜਾਨੀ ਹੈ ।
सरवर मै न जानी दादर कमल गति म्रिग म्रिगमद गति अंतर न जानी है ।

तलावात राहणाऱ्या बेडकाला त्याच तलावात कमळाचे फूल उगवलेले आहे हे माहीत नसते. तो आपल्या शरीरात वावरत असलेल्या कस्तुरीच्या शेंगाबद्दल हरीणालाही माहिती नसते.

ਮਨਿ ਮਹਿਮਾ ਨ ਜਾਨੀ ਅਹਿ ਬਿਖ੍ਰ ਬਿਖਮ ਕੈ ਸਾਗਰ ਮੈ ਸੰਖ ਨਿਧਿ ਹੀਨ ਬਕ ਬਾਨੀ ਹੈ ।
मनि महिमा न जानी अहि बिख्र बिखम कै सागर मै संख निधि हीन बक बानी है ।

जसा विषारी साप आपल्या विषामुळे आपल्या कुशीत वाहून घेतलेल्या अनमोल मोत्याचे भान ठेवत नाही आणि शंख समुद्रात राहूनही रडत राहतो परंतु त्यात साठवलेल्या संपत्तीची जाणीव नसते.

ਚੰਦਨ ਸਮੀਪ ਜੈਸੇ ਬਾਂਸ ਨਿਰਗੰਧ ਕੰਧ ਉਲੂਐ ਅਲਖ ਦਿਨ ਦਿਨਕਰ ਧਿਆਨੀ ਹੈ ।
चंदन समीप जैसे बांस निरगंध कंध उलूऐ अलख दिन दिनकर धिआनी है ।

जसे बांबूचे रोप चंदनाच्या झाडाच्या सानिध्यात राहूनही सुगंधाने वंचित राहते आणि जसे घुबड दिवसा सूर्याकडे दुर्लक्ष करून डोळे मिटून राहते.

ਤੈਸੇ ਬਾਂਝ ਬਧੂ ਮਮ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ ਪੁਰਖ ਭੇਟ ਨਿਹਚਲ ਸੇਂਬਲ ਜਿਉ ਹਉਮੈ ਅਭਿਮਾਨੀ ਹੈ ।੨੩੬।
तैसे बांझ बधू मम स्री गुर पुरख भेट निहचल सेंबल जिउ हउमै अभिमानी है ।२३६।

त्याचप्रमाणे माझ्या अहंकारामुळे आणि अभिमानामुळे मला वंध्य स्त्रीसारखीच खऱ्या गुरूंचा स्पर्श होऊनही निष्फळ राहिले. रेशीम कापसासारख्या उंच फळ नसलेल्या झाडापेक्षा मी श्रेष्ठ नाही. (२३६)