કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 236


ਸਰਵਰ ਮੈ ਨ ਜਾਨੀ ਦਾਦਰ ਕਮਲ ਗਤਿ ਮ੍ਰਿਗ ਮ੍ਰਿਗਮਦ ਗਤਿ ਅੰਤਰ ਨ ਜਾਨੀ ਹੈ ।
saravar mai na jaanee daadar kamal gat mrig mrigamad gat antar na jaanee hai |

કુંડમાં રહેતો દેડકો એ જ પૂલમાં ઉગેલા કમળના ફૂલની હાજરીથી અજાણ હોય છે. એક હરણ પણ કસ્તુરીની પોડીથી અજાણ છે જે તે તેના શરીરમાં વહન કરે છે.

ਮਨਿ ਮਹਿਮਾ ਨ ਜਾਨੀ ਅਹਿ ਬਿਖ੍ਰ ਬਿਖਮ ਕੈ ਸਾਗਰ ਮੈ ਸੰਖ ਨਿਧਿ ਹੀਨ ਬਕ ਬਾਨੀ ਹੈ ।
man mahimaa na jaanee eh bikhr bikham kai saagar mai sankh nidh heen bak baanee hai |

જેમ ઝેરી સાપ તેના ઝેરને લીધે તે અમૂલ્ય મોતીથી અજાણ હોય છે જે તે તેના હૂડમાં રાખે છે અને શંખ સમુદ્રમાં રહે છે છતાં વિલાપ કરતો રહે છે પરંતુ તેમાં સંગ્રહિત સંપત્તિથી અજાણ છે.

ਚੰਦਨ ਸਮੀਪ ਜੈਸੇ ਬਾਂਸ ਨਿਰਗੰਧ ਕੰਧ ਉਲੂਐ ਅਲਖ ਦਿਨ ਦਿਨਕਰ ਧਿਆਨੀ ਹੈ ।
chandan sameep jaise baans niragandh kandh ulooaai alakh din dinakar dhiaanee hai |

જેમ વાંસનો છોડ ચંદનના ઝાડની નજીક રહેવા છતાં સુગંધથી વંચિત રહે છે, અને જેમ ઘુવડ દિવસ દરમિયાન સૂર્યની અવગણના કરીને આંખો બંધ રાખે છે,

ਤੈਸੇ ਬਾਂਝ ਬਧੂ ਮਮ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ ਪੁਰਖ ਭੇਟ ਨਿਹਚਲ ਸੇਂਬਲ ਜਿਉ ਹਉਮੈ ਅਭਿਮਾਨੀ ਹੈ ।੨੩੬।
taise baanjh badhoo mam sree gur purakh bhett nihachal senbal jiau haumai abhimaanee hai |236|

એ જ રીતે, મારા અહંકાર અને અભિમાનને લીધે, હું વંધ્ય સ્ત્રી જેવી છું, સાચા ગુરુનો સ્પર્શ પામવા છતાં નિષ્કામ રહી. હું રેશમ કપાસ જેવા ઊંચા ફળહીન વૃક્ષ કરતાં શ્રેષ્ઠ નથી. (236)