કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 300

ਸੰਗਮ ਸੰਜੋਗ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇਮ ਕਉ ਪਤੰਗੁ ਜਾਨੈ ਬਿਰਹ ਬਿਓਗ ਸੋਗ ਮੀਨ ਭਲ ਜਾਨਈ ।

sangam sanjog prem nem kau patang jaanai birah biog sog meen bhal jaanee |

જ્યારે પ્રેમી તેના પ્રિયજનને મળવાનો હોય ત્યારે જે પ્રેમાળ વાતાવરણ ઉત્પન્ન થાય છે તે જીવાત દ્વારા જાણી શકાય છે. અલગ થવાની વેદના એક માછલી દ્વારા શ્રેષ્ઠ રીતે વર્ણવવામાં આવી છે જે તેના પ્રિય પાણીથી અલગ થઈ ગઈ છે.

ਇਕ ਟਕ ਦੀਪਕ ਧਿਆਨ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰਹਰੈ ਸਲਿਲ ਬਿਓਗ ਮੀਨ ਜੀਵਨ ਨ ਮਾਨਈ ।

eik ttak deepak dhiaan praan paraharai salil biog meen jeevan na maanee |

એક જીવાત તે જ્યોતના પ્રેમ માટે પોતાને બાળી નાખે છે જે તે જોતો રહે છે અને તેની સાથે રમે છે. તેવી જ રીતે પાણીથી અલગ માછલીને જીવનનો કોઈ અર્થ નથી. જ્યારે તેમાંથી બહાર નીકળે છે ત્યારે તેણી મૃત્યુ પામે છે.

ਚਰਨ ਕਮਲ ਮਿਲਿ ਬਿਛੁਰੈ ਮਧੁਪ ਮਨੁ ਕਪਟ ਸਨੇਹ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜਨਮੁ ਅਗਿਆਨਈ ।

charan kamal mil bichhurai madhup man kapatt saneh dhrig janam agiaanee |

આ જીવો એટલે કે જીવાત અને માછલીઓ પોતાના પ્રિયજનના પ્રેમમાં પોતાનો જીવ આપી દે છે. બીજી તરફ દુષ્ટ વ્યક્તિનું મન એક કાળી મધમાખી જેવું હોય છે જે એક ફૂલથી બીજા ફૂલ સુધી ઉછળે છે. તે સાચા ગુરુના પવિત્ર ચરણથી અલગ થઈ જાય છે, તેમને મળ્યા પછી પણ

ਨਿਹਫਲ ਜੀਵਨ ਮਰਨ ਗੁਰ ਬਿਮੁਖ ਹੁਇ ਪ੍ਰੇਮ ਅਰੁ ਬਿਰਹ ਨ ਦੋਊ ਉਰ ਆਨਈ ।੩੦੦।

nihafal jeevan maran gur bimukh hue prem ar birah na doaoo ur aanee |300|

તેમના પોતાના હૃદયનો અનુયાયી ગુરુના આશ્રયથી દૂર થઈ ગયો, જે વિભાજનની પીડા અને તેમના પવિત્ર ચરણોના પ્રેમને અનુભવતો નથી. સાચા ગુરુએ પોતાનું જન્મ-મરણ બરબાદ કરી નાખ્યું છે આમ નકામું જીવન જીવવું. (300)

સૂચિ (1 - 675)

કબિત સવૈયે પાન: 1 - 675