Mae'r awyrgylch cariadus sy'n cael ei gynhyrchu pan fydd cariad ar fin cwrdd â'i anwylyd yn cael ei adnabod orau gan wyfyn. Y ffordd orau o ddisgrifio'r pang o wahanu yw pysgodyn sydd wedi'i wahanu oddi wrth ei ddŵr annwyl.
Mae gwyfyn yn llosgi ei hun oherwydd cariad y fflam y mae'n dal i wylio a chwarae â hi. Yn yr un modd, nid oes gan bysgodyn sydd wedi'i wahanu oddi wrth ddŵr unrhyw ystyr bywyd. Mae hi'n marw pan allan ohono.
Mae'r bodau byw hyn hy gwyfyn a physgod yn gorwedd mewn cariad at eu hanwyliaid. Ar y llaw arall mae meddwl person drwg fel gwenynen ddu sy'n neidio o un blodyn i'r llall. Mae'n gwahanu oddi wrth draed sanctaidd Gwir Guru, hyd yn oed ar ôl ei gyfarfod
Mae dilynwr ei galon ei hun wedi troi i ffwrdd o loches y Guru, nad yw'n teimlo'r pangs o wahanu a chariad traed sanctaidd y. Mae Gwir Guru, wedi gwastraffu ei enedigaeth a'i farwolaeth gan fyw bywyd diwerth. (300)