Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Tudalen - 352


ਜਉ ਜਾਨੈ ਅਨੂਪ ਰੂਪ ਦ੍ਰਿਗਨ ਕੈ ਦੇਖੀਅਤ ਲੋਚਨ ਅਛਤ ਅੰਧ ਕਾਹੇ ਤੇ ਨ ਪੇਖਹੀ ।
jau jaanai anoop roop drigan kai dekheeat lochan achhat andh kaahe te na pekhahee |

Os ydym yn credu ein bod yn gweld harddwch natur oherwydd ein llygaid, yna pam na all person dall heb lygaid fwynhau'r un olygfa?

ਜਉ ਜਾਨੈ ਸਬਦੁ ਰਸ ਰਸਨਾ ਬਖਾਨੀਅਤ ਜਿਹਬਾ ਅਛਤ ਕਤ ਗੁੰਗ ਨ ਸਰੇਖ ਹੀ ।
jau jaanai sabad ras rasanaa bakhaaneeat jihabaa achhat kat gung na sarekh hee |

Os credwn ein bod yn llefaru geiriau melys oherwydd ein tafod, yna pam na all person mud â'i dafod yn gyfan lefaru'r geiriau hyn?

ਜਉਪੈ ਜਾਨੇ ਰਾਗ ਨਾਦ ਸੁਨੀਅਤ ਸ੍ਰਵਨ ਕੈ ਸ੍ਰਵਨ ਸਹਤ ਕਿਉ ਬਹਰੋ ਬਿਸੇਖ ਹੀ ।
jaupai jaane raag naad suneeat sravan kai sravan sahat kiau baharo bisekh hee |

Os ydym yn derbyn ein bod yn clywed cerddoriaeth felys oherwydd clustiau, yna pam na all person byddar ei chlywed â'i glustiau yn gyfan?

ਨੈਨ ਜਿਹਬਾ ਸ੍ਰਵਨ ਕੋ ਨ ਕਛੂਐ ਬਸਾਇ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੋ ਅਲਖ ਅਲੇਖ ਹੀ ।੩੫੨।
nain jihabaa sravan ko na kachhooaai basaae sabad surat so alakh alekh hee |352|

Mewn gwirionedd, nid oes gan lygaid, tafod a chlustiau eu pŵer eu hunain. Dim ond undeb yr ymwybyddiaeth â'r geiriau all ddisgrifio neu ein galluogi i fwynhau'r hyn a welwn, a siaradwn neu a glywn. Mae hyn hefyd yn wir am adnabod yr Arglwydd annisgrifiadwy. Ennyn yr ymwybyddiaeth