கபித் சவாயி பாய் குர்தாஸ் ஜி

பக்கம் - 352

ਜਉ ਜਾਨੈ ਅਨੂਪ ਰੂਪ ਦ੍ਰਿਗਨ ਕੈ ਦੇਖੀਅਤ ਲੋਚਨ ਅਛਤ ਅੰਧ ਕਾਹੇ ਤੇ ਨ ਪੇਖਹੀ ।

jau jaanai anoop roop drigan kai dekheeat lochan achhat andh kaahe te na pekhahee |

இயற்கையின் அழகை நம் கண்களால் பார்க்கிறோம் என்று நம்பினால், கண் இல்லாத ஒரு குருடனால் ஏன் அதே காட்சியை அனுபவிக்க முடியாது?

ਜਉ ਜਾਨੈ ਸਬਦੁ ਰਸ ਰਸਨਾ ਬਖਾਨੀਅਤ ਜਿਹਬਾ ਅਛਤ ਕਤ ਗੁੰਗ ਨ ਸਰੇਖ ਹੀ ।

jau jaanai sabad ras rasanaa bakhaaneeat jihabaa achhat kat gung na sarekh hee |

நம் நாவினால் இனிய வார்த்தைகளை பேசுகிறோம் என்று நம்பினால், நாக்கை அப்படியே உள்ள ஊமையால் ஏன் இந்த வார்த்தைகளை பேச முடியாது?

ਜਉਪੈ ਜਾਨੇ ਰਾਗ ਨਾਦ ਸੁਨੀਅਤ ਸ੍ਰਵਨ ਕੈ ਸ੍ਰਵਨ ਸਹਤ ਕਿਉ ਬਹਰੋ ਬਿਸੇਖ ਹੀ ।

jaupai jaane raag naad suneeat sravan kai sravan sahat kiau baharo bisekh hee |

காதுகளால் இனிமையான இசையைக் கேட்கிறோம் என்பதை ஏற்றுக்கொண்டால், காது கேளாத ஒருவரால் அதை ஏன் காதுகளால் கேட்க முடியாது?

ਨੈਨ ਜਿਹਬਾ ਸ੍ਰਵਨ ਕੋ ਨ ਕਛੂਐ ਬਸਾਇ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੋ ਅਲਖ ਅਲੇਖ ਹੀ ।੩੫੨।

nain jihabaa sravan ko na kachhooaai basaae sabad surat so alakh alekh hee |352|

உண்மையில், கண்கள், நாக்கு மற்றும் காதுகளுக்கு அவற்றின் சொந்த சக்தி இல்லை. வார்த்தைகளுடன் நனவின் இணைவு மட்டுமே நாம் பார்ப்பதை, பேசுவதை அல்லது கேட்பதை விவரிக்கவோ அல்லது அனுபவிக்கவோ முடியும். விவரிக்க முடியாத இறைவனை அறிவதற்கும் இதுவே உண்மை. உணர்வை மூழ்கடித்தல்

குறியீட்டு அட்டவணை (1 - 675)

கபித் சவையெ பக்கம்: 1 - 675