கபித் சவாயி பாய் குர்தாஸ் ஜி

பக்கம் - 502

ਜੈਸੇ ਜਲ ਮਧਿ ਮੀਨ ਮਹਿਮਾ ਨ ਜਾਨੈ ਪੁਨਿ ਜਲ ਬਿਨ ਤਲਫ ਤਲਫ ਮਰਿ ਜਾਤਿ ਹੈ ।

jaise jal madh meen mahimaa na jaanai pun jal bin talaf talaf mar jaat hai |

ஒரு மீன் நீந்தும்போது தண்ணீரின் முக்கியத்துவத்தைப் புரிந்து கொள்ளாமல், அதிலிருந்து பிரியும் போது அதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து, ஒன்றிணைவதற்காக ஏங்கி இறக்கும்.

ਜੈਸੇ ਬਨ ਬਸਤ ਮਹਾਤਮੈ ਨ ਜਾਨੈ ਪੁਨਿ ਪਰ ਬਸ ਭਏ ਖਗ ਮ੍ਰਿਗ ਅਕੁਲਾਤ ਹੈ ।

jaise ban basat mahaatamai na jaanai pun par bas bhe khag mrig akulaat hai |

காட்டில் வாழும் மானும் பறவையும் அதன் முக்கியத்துவத்தை உணராமல் வேட்டைக்காரனால் பிடிக்கப்பட்டு கூண்டில் அடைக்கப்படும்போது அதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து மீண்டும் காட்டிற்குச் செல்வதற்காக புலம்புவது போல.

ਜੈਸੇ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਮ ਕੈ ਸੁਖਹਿ ਨ ਜਾਨੈ ਤ੍ਰਿਆ ਬਿਛੁਰਤ ਬਿਰਹ ਬ੍ਰਿਥਾ ਕੈ ਬਿਲਲਾਤ ਹੈ ।

jaise pria sangam kai sukheh na jaanai triaa bichhurat birah brithaa kai bilalaat hai |

மனைவி ஒன்றாக இருக்கும்போது கணவனுடன் தங்கியிருப்பதன் முக்கியத்துவத்தைப் பாராட்டுவதில்லை, ஆனால் கணவனிடமிருந்து பிரிந்திருக்கும்போது அவள் சுயநினைவுக்கு வருவாள். அவனைப் பிரிந்த வேதனையால் அவள் கதறி அழுகிறாள்.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਚਰਨ ਸਰਨਿ ਆਤਮਾ ਅਚੇਤ ਅੰਤਰ ਪਰਤ ਸਿਮਰਤ ਪਛੁਤਾਤ ਹੈ ।੫੦੨।

taise gur charan saran aatamaa achet antar parat simarat pachhutaat hai |502|

அதேபோல், உண்மையான குருவின் அடைக்கலத்தில் வாழும் ஒரு தேடுபவர் குருவின் மகத்துவத்தை மறந்துவிடுகிறார். ஆனால் அவரைப் பிரிந்தபோது, மனம் வருந்தி புலம்புகிறார். (502)

குறியீட்டு அட்டவணை (1 - 675)

கபித் சவையெ பக்கம்: 1 - 675