கபித் சவாயி பாய் குர்தாஸ் ஜி

பக்கம் - 117

ਸੁਪਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਚਿਤ੍ਰ ਜਾਗਤ ਨ ਦੇਖੀਅਤ ਤਾਰਕਾ ਮੰਡਲ ਪਰਭਾਤਿ ਨ ਦਿਖਾਈਐ ।

supan charitr chitr jaagat na dekheeat taarakaa manddal parabhaat na dikhaaeeai |

விழித்திருக்கும் போது கனவு நிகழ்வுகளைப் பார்க்க முடியாது என்பது போல, சூரிய உதயத்திற்குப் பிறகு நட்சத்திரங்கள் தெரியவில்லை;

ਤਰਵਰ ਛਾਇਆ ਲਘੁ ਦੀਰਘ ਚਪਲ ਬਲ ਤੀਰਥ ਪੁਰਬ ਜਾਤ੍ਰਾ ਥਿਰ ਨ ਰਹਾਈਐ ।

taravar chhaaeaa lagh deeragh chapal bal teerath purab jaatraa thir na rahaaeeai |

ஒரு மரத்தின் நிழல் சூரியனின் விழும் கதிர்களால் அளவு மாறிக்கொண்டே இருப்பது போல; மற்றும் புனித ஸ்தலங்களுக்கு யாத்திரை என்றென்றும் நிலைக்காது.

ਨਦੀ ਨਾਵ ਕੋ ਸੰਜੋਗ ਲੋਗ ਬਹੁਰਿਓ ਨ ਮਿਲੈ ਗੰਧ੍ਰਬ ਨਗਰ ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਿਲਾਈਐ ।

nadee naav ko sanjog log bahurio na milai gandhrab nagar mrig trisanaa bilaaeeai |

ஒரு படகில் சக பயணிகள் மீண்டும் ஒன்றாக பயணிக்க முடியாது, ஏனெனில் மாயத்தோற்றம் அல்லது கடவுள்களின் கற்பனை உறைவிடம் (விண்வெளியில்) நீர் இருப்பது ஒரு மாயை.

ਤੈਸੇ ਮਾਇਐ ਮੋਹ ਧ੍ਰੋਹ ਕੁਟੰਬ ਸਨੇਹ ਦੇਹ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ।੧੧੭।

taise maaeaai moh dhroh kuttanb saneh deh guramukh sabad surat liv laaeeai |117|

ஒரு குரு-உணர்வு உள்ள நபர் மாமன், பற்றுதல் மற்றும் உடலின் அன்பு ஆகியவற்றை ஒரு மாயையாகக் கருதுகிறார், மேலும் அவர் தனது உணர்வை குருவின் தெய்வீக வார்த்தையில் கவனம் செலுத்துகிறார். (117)

குறியீட்டு அட்டவணை (1 - 675)

கபித் சவையெ பக்கம்: 1 - 675