கங்கை நதியில் ஊற்றினால் கெட்ட மணம் வீசும் மதுவை கங்கை நீர் போல் ஆக்குவது போல, துணை சவாரி செய்து, மாயையில் மூழ்கி, உலக இன்பம் தேடும் மனிதர்கள் உண்மை, நாமம் என்ற புனித நிறுவனத்தில் சேரும்போது நாம் சிம்ரனின் சாயலில் சாயம் பூசலாம்.
கங்கை போன்ற நீரோடைகள் மற்றும் ஆறுகளின் விரைவான ஓட்டம், அவற்றின் அழிவுப் பண்புகளை இழந்து பரந்த கடலில் கலப்பது போல, உண்மையான, அன்பான மற்றும் பக்தி கொண்ட சீக்கியர்களுடன் சேர்ந்து சத்குருவைப் போல ஒருவர் கடலில் மூழ்கிவிட முடியும்.
சத்குருவின் பாதத் தூசியில் மனம் நிலைபெறுகிறது. அளவற்ற புகழ்ச்சியின் பார்வை, எண்ணற்ற வண்ண அலைகள் நாமம் அவனது உணர்வில் தோன்றும்.
நாம் சிம்ரன் மற்றும் நனவில் தாக்கப்படாத இசையின் தோற்றத்தால், ஒரு சீக்கியர் உலகின் அனைத்து பொக்கிஷங்களுடனும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டதாக உணர்கிறார். அவர் தனது உடலின் ஒவ்வொரு முடியிலும் பிரதிபலிக்கும் உண்மையான குருவைப் பற்றிய அறிவைப் பெறுகிறார். (88)