தெய்வீக வார்த்தையில் தனது மனதை உள்வாங்குவதன் மூலம், குருவின் அர்ப்பணிப்புள்ள அடியவர் இறைவனின் பிரகாசத்தை அனுபவிக்கிறார், அத்தகைய நிலையில், அவர் மூன்று உலகங்களிலும் மூன்று காலங்களிலும் நடக்கும் நிகழ்வுகளை அறிந்து கொள்கிறார்.
குரு-உணர்வு உள்ள நபரின் உணர்வில் தெய்வீக வார்த்தையின் உறைவிடம் மூலம், அவர் தெய்வீக ஞானத்தின் மறுமலர்ச்சியை அனுபவிக்கிறார். இந்த நிலையில், அவர் கடவுளுடன் ஒரு உறவை ஏற்படுத்தி, நிலையான பேரின்பத்தை அனுபவிக்கிறார். அப்போதுதான் அவருக்கு புரியவில்லை
அவர் வார்த்தையில் ஆழ்ந்திருப்பதன் மூலம், அவர் தசம் துவாரத்தில் இருந்து நாம் என்ற அமுதத்தின் வற்றாத ஓட்டத்தை அனுபவிக்கிறார், மேலும் அதன் சுவையை அவர் தொடர்ந்து அனுபவிக்கிறார்.
அவரது உணர்வின் இந்த ஆழ்ந்து, ஆறுதல் மற்றும் அமைதி தரும் இறைவனுடன் அவரை இணைக்கிறது, மேலும் அவர் அவரது பெயரை தியானிப்பதில் ஆழ்ந்து விடுகிறார். (77)