Ashtu si vera me erë të keqe kur derdhet në lumin Gange bëhet si uji i Ganges, kështu mund të kalërohet vesi, individët e zhytur në maja (mamon) dhe që kërkojnë kënaqësi të kësaj bote, ngjyrosen në nuancën e Naam Simran kur bashkohen me shoqërinë e shenjtë të zhytur në Naam.
Ndërsa rrjedha e shpejtë e përrenjve dhe lumenjve si Ganges shkrihet në oqeanin e gjerë duke humbur të gjitha tiparet e tyre shkatërruese, po kështu njeriu mund të zhytet në oqean si Satguru duke mbajtur shoqërinë e Sikhëve të vërtetë, të dashur dhe të përkushtuar.
Mendja stabilizohet në pluhurin aromatik të këmbëve të Satgurut. Një paraqitje e shkurtër e lavdërimit të pafund, valët e panumërta shumëngjyrëshe të Naamit shfaqen në ndërgjegjen e tij.
Në sajë të Naam Simran dhe shfaqjes së muzikës së paprekur në vetëdije, një Sikh ndjen se është bekuar me të gjitha thesaret e botës. Ai fiton njohuri për Guru-në e Vërtetë që reflektohet në çdo qime të trupit të tij. (88)