Ashtu si një luftëtar trim shkon në fushën e betejës i veshur me armaturën dhe armët e tij, duke hequr dorë nga të gjitha dashuritë dhe lidhjet e tij.
Duke dëgjuar muzikën frymëzuese të këngëve të betejës, ai lulëzon si lule dhe ndihet i lumtur dhe krenar duke parë ushtrinë të përhapet si re të errëta në qiell.
Duke i shërbyer zotërisë së tij mbretit, ai po kryen detyrat e tij dhe vritet ose nëse është gjallë, kthehet për të rrëfyer të gjitha ngjarjet e fushëbetejës.
Në mënyrë të ngjashme, një udhëtar i rrugës së përkushtimit dhe adhurimit bëhet me vetëdije njësh me zotërinë e botës. Ai ose hesht totalisht, ose duke kënduar lavdërimet dhe lavdërimet e Tij, mbetet në një gjendje ekstaze. (617)