Personat e vetëdijshëm mbeten të zhytur në vese si epshi, zemërimi, lakmia, lidhja, krenaria, ndërsa personat me vetëdije Guru janë të sjellshëm, dashamirës dhe të kënaqur.
Në shoqërinë e personave të shenjtë, njeriu arrin besim, dashuri dhe përkushtim; ndërsa në shoqërinë e njerëzve të poshtër dhe të rremë njeriu merr dhimbje, vuajtje dhe mençuri të poshtër.
Pa strehën e Guru-së së Vërtetë, personat e vetë-orientuar bien në ciklin e lindjes dhe vdekjes. Sikhët e bindur të Guru-së pinë thellë nektarin e fjalëve të Guru-së, i thithin ato në zemrën e tyre dhe kështu arrijnë shpëtimin.
Në klanin e personave të ndërgjegjshëm Guru, njohuria është e pastër dhe e paçmueshme si mjellmat. Ashtu si një mjellmë është e aftë të ndajë qumështin nga uji, po ashtu edhe Sikhët e orientuar nga Guru hedhin gjithçka që është bazë dhe ndihen të ngopur me vepra superiore. (287)