Kur shërbëtorja që sillte mesazhin e burrit tim të shtrenjtë më binte në këmbë dhe lutej, unë me mendjemadhësi as që e shikoja dhe as nuk flisja me të.
Miqtë e mi më këshillonin ndonjëherë me fjalë të ëmbla, por unë u përgjigjesha me mendjemadhësi dhe i largoja.
Pastaj, kur vetë Zoti i dashur vinte dhe më thërriste - O i dashur! 0 i dashur! Dikur heshtja vetëm për t'u ndjerë i rëndësishëm.
Dhe tani kur po vuaj nga dhembjet e ndarjes së burrit, askush nuk vjen të më pyesë se në çfarë gjendje po jetoj. Duke qëndruar në derën e të dashurit tim, qaj dhe qaj. (575)