કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 575

ਪਾਇ ਲਾਗ ਲਾਗ ਦੂਤੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਤ ਹਤੀ ਮਾਨ ਮਤੀ ਹੋਇ ਕਾਹੈ ਮੁਖ ਨ ਲਗਾਵਤੀ ।

paae laag laag dootee benatee karat hatee maan matee hoe kaahai mukh na lagaavatee |

મારા વહાલા પતિનો સંદેશો લઈને આવનાર નોકર-ચાકર મારા પગે પડીને પ્રાર્થના કરતી ત્યારે હું મારા ઘમંડમાં તેની સામે જોતી પણ નહોતી અને બોલતી પણ નહોતી.

ਸਜਨੀ ਸਕਲ ਕਹਿ ਮਧੁਰ ਬਚਨ ਨਿਤ ਸੀਖ ਦੇਤਿ ਹੁਤੀ ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਨਸਾਵਤੀ ।

sajanee sakal keh madhur bachan nit seekh det hutee prat utar nasaavatee |

મારા મિત્રો હંમેશા મને મીઠા શબ્દોમાં સલાહ આપતા હતા, પરંતુ, હું તેમને અભિમાનથી જવાબ આપતો અને તેમને વિદાય આપતો.

ਆਪਨ ਮਨਾਇ ਪ੍ਰਿਆ ਟੇਰਤ ਹੈ ਪ੍ਰਿਆ ਪ੍ਰਿਆ ਸੁਨ ਸੁਨ ਮੋਨ ਗਹਿ ਨਾਯਕ ਕਹਾਵਤੀ ।

aapan manaae priaa tterat hai priaa priaa sun sun mon geh naayak kahaavatee |

પછી, જ્યારે પ્રિય ભગવાન પોતે આવીને મને બોલાવતા-ઓ પ્રિયતમ! 0 પ્રિય! હું માત્ર મહત્વની લાગણી અનુભવવા માટે મૌન રહેતો હતો.

ਬਿਰਹ ਬਿਛੋਹ ਲਗ ਪੂਛਤ ਨ ਬਾਤ ਕੋਊ ਬ੍ਰਿਥਾ ਨ ਸੁਨਤ ਠਾਢੀ ਦ੍ਵਾਰਿ ਬਿਲਲਾਵਤੀ ।੫੭੫।

birah bichhoh lag poochhat na baat koaoo brithaa na sunat tthaadtee dvaar bilalaavatee |575|

અને હવે જ્યારે હું મારા પતિના વિયોગની વેદના સહન કરી રહી છું, ત્યારે કોઈ મને પૂછવા પણ નથી આવતું કે હું કઈ અવસ્થામાં જીવી રહ્યો છું. મારા પ્રિયતમના દરવાજે ઊભી રહીને હું રડી રહી છું. (575)

સૂચિ (1 - 675)

કબિત સવૈયે પાન: 1 - 675