Nuair a bhíodh an searbhónta ag tabhairt teachtaireachta m'fhear céile ag tuitim ar mo chosa agus ag guí, ní fiú mise breathnú uirthi nó fiú labhairt léi i m'árdacht.
Ba ghnách le mo chairde comhairle a thabhairt dom le focail mhilis ach , ba ghnách liom freagra a thabhairt orthu go fonnmhar agus iad a sheoladh amach.
Ansin, nuair ba ghnách leis an Tiarna ionúin féin teacht agus glaoch orm—O a stór! 0 daor a haon! Ba ghnách liom a bheith tostach díreach le bheith tábhachtach.
Agus anois agus mé ag fulaingt le pianta scaradh m'fhear céile, ní thagann aon duine fiú a fhiafraí díom cén staid ina bhfuilim i mo chónaí. (575)