Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Leathanach - 317


ਮੀਨ ਕਉ ਨ ਸੁਰਤਿ ਜਲ ਕਉ ਸਬਦ ਗਿਆਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਮਿਟਾਇ ਨ ਸਕਤ ਜਲੁ ਮੀਨ ਕੀ ।
meen kau na surat jal kau sabad giaan dubidhaa mittaae na sakat jal meen kee |

Ní earra é iasc a chuideoidh an t-uisce agus ní bhíonn eolas ar chaint nó ar éisteacht ag an uisce chun cabhrú leis na héisc atá i gcruachás. Mar sin ní féidir leis an uisce a phian a mhaolú agus é i gcruachás.

ਸਰ ਸਰਿਤਾ ਅਥਾਹ ਪ੍ਰਬਲ ਪ੍ਰਵਾਹ ਬਸੈ ਗ੍ਰਸੈ ਲੋਹ ਰਾਖਿ ਨ ਸਕਤ ਮਤਿ ਹੀਨ ਕੀ ।
sar saritaa athaah prabal pravaah basai grasai loh raakh na sakat mat heen kee |

Cónaíonn iasc i sreabhadh mór agus tapa na habhann. Ach nuair a shlogann sé baoite iarainn slatiascaire, ní féidir an t-iasc báite a shábháil trí uisce a chur ar a fear céile.

ਜਲੁ ਬਿਨੁ ਤਰਫਿ ਤਜਤ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰਾਨ ਮੀਨ ਜਾਨਤ ਨ ਪੀਰ ਨੀਰ ਦੀਨਤਾਈ ਦੀਨ ਕੀ ।
jal bin taraf tajat pria praan meen jaanat na peer neer deenataaee deen kee |

Bainte as uisce, writhes iasc i bpian ar feadh a saoil tar éis a bheith scartha óna beloved (tacaíocht saoil). Ach níl an t-uisce ar an eolas faoi fhulaingt na n-iasc.

ਦੁਖਦਾਈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਮੀਨ ਕੁਲ ਦ੍ਰਿੜ ਗੁਰਸਿਖ ਬੰਸ ਧ੍ਰਿਗੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਰਧੀਨ ਕੀ ।੩੧੭।
dukhadaaee preet kee prateet meen kul drirr gurasikh bans dhrig preet paradheen kee |317|

Tá clan iomlán na n-iasc ag baint leis an ngrá aontaobhach seo do na heoin. Ach bíonn grá dhá thaobh ag Gúrú agus ag a dheisceabal i gcónaí. Cabhraíonn Gúrú leis na Sikh agus iad i gcruachás. Ach duine atá sa chlann, fágann sé grá na bhFíor-Ghúrú, cuireann sé isteach air féin agus freastalaíonn sé ar spu