Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Leathanach - 184


ਘੋਸਲਾ ਮੈ ਅੰਡਾ ਤਜਿ ਉਡਤ ਅਕਾਸਚਾਰੀ ਸੰਧਿਆ ਸਮੈ ਅੰਡਾ ਹੋਤਿ ਚੇਤਿ ਫਿਰਿ ਆਵਈ ।
ghosalaa mai anddaa taj uddat akaasachaaree sandhiaa samai anddaa hot chet fir aavee |

Díreach mar a eitlíonn éan sa spéir oscailte ó chompord a nead, ag fágáil a ubh ina dhiaidh ach ag filleadh mar gheall ar a imní don éan leanbh san ubh,

ਤਿਰੀਆ ਤਿਆਗ ਸੁਤ ਜਾਤ ਬਨ ਖੰਡ ਬਿਖੈ ਸੁਤ ਕੀ ਸੁਰਤਿ ਗ੍ਰਿਹ ਆਇ ਸੁਖ ਪਾਵਈ ।
tireea tiaag sut jaat ban khandd bikhai sut kee surat grih aae sukh paavee |

Díreach mar a fhágann bean saothair a leanbh abhaile faoi éigeantas agus go dtéann sí go dtí an dufair chun connadh a bhailiú, ach coinníonn sí cuimhne a linbh in aigne agus faigheann sí sólás ar fhilleadh abhaile di;

ਜੈਸੇ ਜਲ ਕੁੰਡ ਕਰਿ ਛਾਡੀਅਤ ਜਲਚਰੀ ਜਬ ਚਾਹੇ ਤਬ ਗਹਿ ਲੇਤ ਮਨਿ ਭਾਵਈ ।
jaise jal kundd kar chhaaddeeat jalacharee jab chaahe tab geh let man bhaavee |

Díreach mar a dhéantar linn uisce agus iasc a scaoiltear ann chun iad a ghabháil arís de réir toil duine.

ਤੈਸੇ ਚਿਤ ਚੰਚਲ ਭ੍ਰਮਤ ਹੈ ਚਤੁਰ ਕੁੰਟ ਸਤਿਗੁਰ ਬੋਹਿਥ ਬਿਹੰਗ ਠਹਰਾਵਈ ।੧੮੪।
taise chit chanchal bhramat hai chatur kuntt satigur bohith bihang tthaharaavee |184|

Is amhlaidh a imíonn aigne frolic an duine sna ceithre threo go léir. Ach mar gheall ar an long-chosúil le Naam a bheannaigh an Fíor-Ghúrú, tagann an aigne éan atá ar seachrán agus luíonn sé ann féin. (184)