Díreach mar a eitlíonn éan sa spéir oscailte ó chompord a nead, ag fágáil a ubh ina dhiaidh ach ag filleadh mar gheall ar a imní don éan leanbh san ubh,
Díreach mar a fhágann bean saothair a leanbh abhaile faoi éigeantas agus go dtéann sí go dtí an dufair chun connadh a bhailiú, ach coinníonn sí cuimhne a linbh in aigne agus faigheann sí sólás ar fhilleadh abhaile di;
Díreach mar a dhéantar linn uisce agus iasc a scaoiltear ann chun iad a ghabháil arís de réir toil duine.
Is amhlaidh a imíonn aigne frolic an duine sna ceithre threo go léir. Ach mar gheall ar an long-chosúil le Naam a bheannaigh an Fíor-Ghúrú, tagann an aigne éan atá ar seachrán agus luíonn sé ann féin. (184)