Is fearr aithne a chur ar an atmaisféar grámhar a ghintear nuair a bhíonn leannán ar tí bualadh lena leannán. Is fearr cur síos ar an pang de scaradh ag iasc atá scartha óna uisce beloved.
Dóitear leamhan é féin mar gheall ar ghrá na lasair a choinníonn sé ag faire agus ag súgradh leis. Mar an gcéanna níl aon bhrí beatha ag iasc atá scartha ón uisce. Faigheann sí bás nuair as é.
Leagann na daoine beo seo .i. an leamhán agus an t-iasc síos a mbeatha i ngrá dá gcairde. Ar an taobh eile tá intinn an duine uilc cosúil le beach dubh a léimeann ó bhláth amháin go bláth. Scarann sé ó chosa naofa Fíorghúrú, fiú tar éis dó bualadh leis
D'iompaigh leantóir a chroí féin ó dhídean an Ghúrú, nach mothaíonn pianta na deighilte agus an ghrá ar chosa naofa an Ghúrú. Tá fíor-Ghúrú, tar éis a bhreith agus a bhás a chur amú dá bhrí sin saol gan luach. (300)