Atmosfera e dashurisë që krijohet kur një i dashur është gati të takojë të dashurin e tij mund të njihet më së miri nga një molë. Dhimbja e ndarjes përshkruhet më së miri nga një peshk që është ndarë nga uji i tij i dashur.
Një molë digjet veten për dashurinë e flakës që ai vazhdon të shikojë dhe të luajë me të. Në mënyrë të ngjashme, një peshk i ndarë nga uji nuk ka kuptim të jetës. Ajo vdes kur del prej saj.
Këto qenie të gjalla dmth. molë dhe peshq japin jetën e tyre në dashuri për të dashurit e tyre. Nga ana tjetër, mendja e një njeriu të keq është si një bletë e zezë që kërcen nga një lule në tjetrën. Ajo ndahet nga këmbët e shenjta të Guru-së së Vërtetë, edhe pas takimit me Të
Një ndjekës i zemrës së tij u largua nga streha e Guru, i cili nuk i ndjen dhembjet e ndarjes dhe dashurisë së këmbëve të shenjta të. Guru i vërtetë, ka humbur lindjen dhe vdekjen e tij duke jetuar kështu një jetë të pavlerë. (300)