O mik! duke parë formën e bukur të të dashurit, isha bërë pa ndjenja. Duke parë përsëri atë fytyrë rrezatuese në brendësinë time, vetëdija ime e brendshme është ankoruar në paqen e qëndrueshme.
O mik! Duke dëgjuar fjalët ambroziale të kujt, veshët e mi kishin rrëmbyer, tani me fjalët ambroziale nga e njëjta gjuhë që hynë në ndërgjegjen time, brendësia ime është zhytur në Naam Simranin e Tij.
Zoti i dashur duke iu lutur të cilit më është lodhur gjuha, po lutem pa pushim që ta thërras atë Zot në shtratin e zemrës sime.
Ashtu si konsumimi i një substance dehëse, humbet gjithë vetëdija dhe vetëdija, (një njeri bëhet i pavetëdijshëm), tani duke e pirë atë në formën e Naam Amrit, ai është bërë një mjet për vetëdijen e brendshme. (666)