Ó vinur! Þegar ég sá fallega mynd elskunnar var ég orðin meðvitundarlaus. Þegar ég sá þetta geislandi andlit aftur í mínu innra sjálfi, hefur innri vitund mín fest sig við stöðugan frið.
Ó vinur! Þegar ég heyri hvers manns óviðkomandi orð, eyru mín höfðu farið í hrifningu, núna þegar hin óljósu orð frá sömu tungu komu inn í vitund mína, hefur mitt innra sjálf fest sig í Naam Simran hans.
Elsku Drottinn sem biður til hvers tungan mín var orðin þreytt, ég bið stanslaust að kalla þann Drottin á rúmi hjarta míns.
Rétt eins og að neyta einhvers vímuefna, er öll vitund og meðvitund týnd, (maður verður meðvitundarlaus), drekkur það núna í formi Naam Amrit, það er orðið leið innri meðvitundar. (666)