Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Síða - 663


ਸਿਹਜਾ ਸਮੈ ਅਗ੍ਯਾਨ ਮਾਨ ਕੈ ਰਸਾਏ ਨਾਹਿ ਤਨਕ ਹੀ ਮੈ ਰਿਸਾਇ ਉਤ ਕੋ ਸਿਧਾਰ ਹੈਂ ।
sihajaa samai agayaan maan kai rasaae naeh tanak hee mai risaae ut ko sidhaar hain |

Vegna stolts míns yfir æsku, auðs og fáfræði, þóknaðist ég ekki ástkæra Drottni mínum þegar ég hitti hann. Fyrir vikið varð hann reiður við mig og fór frá mér á einhvern annan stað. (Ég var of upptekin af því að njóta mannlífsins og fylgdist ekki með

ਪਾਛੈ ਪਛਤਾਇ ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰ ਕਰ ਮੀਜ ਮੂੰਡ ਧੁਨ ਧੁਨ ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਧਿਕਾਰੇ ਹੈਂ ।
paachhai pachhataae haae haae kar kar meej moondd dhun dhun kott janam dhikaare hain |

Eftir að hafa áttað mig á aðskilnaði Drottins míns, er ég núna að iðrast og syrgja og berja höfuðið, bölva milljónum fæðingum mínum um aðskilnað frá honum.

ਔਸਰ ਨ ਪਾਵੋਂ ਬਿਲਲਾਉ ਦੀਨ ਦੁਖਤ ਹ੍ਵੈ ਬਿਰਹ ਬਿਯੋਗ ਸੋਗ ਆਤਮ ਸੰਘਾਰੇ ਹੈਂ ।
aauasar na paavon bilalaau deen dukhat hvai birah biyog sog aatam sanghaare hain |

Ég get ekki lengur fengið þetta tækifæri til að hitta Drottin minn að eilífu. Þess vegna er ég að væla, finn fyrir neyðinni og trufluninni. Aðskilnaðurinn, kvíða hans og áhyggjur eru að kvelja mig.

ਪਰਉਪਕਾਰ ਕੀਜੈ ਲਾਲਨ ਮਨਾਇ ਦੀਜੈ ਤੋ ਪਰ ਅਨੰਤ ਸਰਬੰਸ ਬਲਿਹਾਰੈ ਹੈਂ ।੬੬੩।
praupakaar keejai laalan manaae deejai to par anant sarabans balihaarai hain |663|

Ó, ástvinur Drottins míns! Gerðu mér greiða og komdu með aðskildan herra eiginmann minn. Og fyrir slíka hylli mun ég fórna öllu því sem ég á margfalt yfir þér. (663)