Vegna stolts míns yfir æsku, auðs og fáfræði, þóknaðist ég ekki ástkæra Drottni mínum þegar ég hitti hann. Fyrir vikið varð hann reiður við mig og fór frá mér á einhvern annan stað. (Ég var of upptekin af því að njóta mannlífsins og fylgdist ekki með
Eftir að hafa áttað mig á aðskilnaði Drottins míns, er ég núna að iðrast og syrgja og berja höfuðið, bölva milljónum fæðingum mínum um aðskilnað frá honum.
Ég get ekki lengur fengið þetta tækifæri til að hitta Drottin minn að eilífu. Þess vegna er ég að væla, finn fyrir neyðinni og trufluninni. Aðskilnaðurinn, kvíða hans og áhyggjur eru að kvelja mig.
Ó, ástvinur Drottins míns! Gerðu mér greiða og komdu með aðskildan herra eiginmann minn. Og fyrir slíka hylli mun ég fórna öllu því sem ég á margfalt yfir þér. (663)