Án þess að bragða á elexír Naams talar fáfín tunga mikið rusl. Þvert á móti, með því að láta undan endurteknum orðum um nafn hans, verður trúrækinn ljúfur í tungu og þægilegur í lund.
Með því að drekka nafnið sem líkist elixír, er trúunnandi áfram í gleði. Hann fer að sjá innra með sér og er ekki háður neinum öðrum.
Hinn dyggi ferðalangur á vegi Naam dvelur í jafnvægi og er enn niðursokkinn í himneska lag guðlegrar orðatónlistar. Hann heyrir ekkert annað hljóð í eyrum hans.
Og í þessu sæluástandi er hann laus við líkama og enn á lífi. Hann er laus við alla veraldlega hluti og er frelsaður á meðan hann lifir enn. Hann verður fær um að þekkja atburði heimanna þriggja og tímabilanna þriggja. (65)