Χωρίς να γευτεί το ελιξίριο του Ναάμ, μια άβουλη γλώσσα λέει πολλά σκουπίδια. Αντίθετα, με την επαναλαμβανόμενη εκφώνηση του ονόματός Του, ο θιασώτης γίνεται γλυκός της γλώσσας και ευχάριστος στη διάθεση.
Πίνοντας το Naam που μοιάζει με ελιξίριο, ένας θιασώτης παραμένει σε κατάσταση ευφροσύνης. Αρχίζει να βλέπει προς τα μέσα και δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον.
Ο αφοσιωμένος ταξιδιώτης στο μονοπάτι του Ναάμ μένει σε μια κατάσταση ισορροπίας και παραμένει απορροφημένος στην ουράνια μελωδία των θεϊκών λέξεων της μουσικής. Δεν ακούει κανέναν άλλο ήχο στα αυτιά του.
Και σε αυτή την ευδαιμονική κατάσταση, είναι ελεύθερος από σώμα και είναι ακόμα ζωντανός. Είναι ελεύθερος από όλα τα εγκόσμια πράγματα και χειραφετείται όσο ζει. Γίνεται ικανός να γνωρίζει τα γεγονότα των τριών κόσμων και των τριών περιόδων. (65)