Όπως το νερό των ρυακιών και των ποταμών δεν βυθίζει το ξύλο, έτσι (το νερό) έχει την ντροπή του ότι έχει ποτίσει και ανεβάσει το ξύλο.
Ακριβώς όπως ένας γιος διαπράττει πολλά λάθη, αλλά η μητέρα του που τον γέννησε δεν τα διηγείται ποτέ (συνεχίζει να τον αγαπά).
Όπως ένας ένοχος που μπορεί να έχει μυριάδες κακίες δεν σκοτώνεται από έναν γενναίο πολεμιστή στο καταφύγιο του οποίου μπορεί να έχει έρθει, ο πολεμιστής τον προστατεύει και έτσι εκπληρώνει τα ενάρετα χαρακτηριστικά του.
Ομοίως, ο υπέρτατος καλοπροαίρετος Αληθινός Γκουρού δεν μένει σε κανένα από τα σφάλματα των Σιχ Του. Είναι σαν το άγγιγμα της φιλοσοφικής πέτρας (Ο Αληθινός Γκουρού αφαιρεί τη σκουριά των Σιχ στο καταφύγιό Του και τους κάνει πολύτιμους και αγνούς σαν χρυσάφι). (536)